De Raad van Europa, Europa weet Raad?

12/09/2008 @gay.nl

Lopend door de straten van Straatsburg denk ik terug aan mijn middelbare schooltijd, toen ik tijdens een schoolreis voor het eerst kennis maakte met de Europese Unie. Ik herinner me de zwarte kathedraal in het centrum van Straatsburg maar vooral ook de enorme gebouwen van de Europese Instituties. Grootse architectuur die enorme indruk op mij maakte.

De afgelopen jaren ben ik regelmatig naar Straatsburg teruggekeerd. Niet voor de keet, maar voor bezoeken aan het Europees Parlement of voor studiesessies die we met IGLYO (de organisatie waarvan ik de afgelopen jaren voorzitter was) organiseerden.

Deze keer heeft mijn bezoek een ander doel. Geflankeerd door COC bestuurslid Joyce Hamilton ben ik hier om de Raad van Europa beter te leren kennen. 

Let wel: dit is niet de Europese Unie, maar de oudste internationale organisatie in Europa! De Raad van Europa heeft als primaire doelstelling het bewaken van mensenrechten en is dus veel minder dan de Europese Unie een Sociaal-Economisch verbond. Het COC acht het tijd dat dit soort organisaties zich ook in moet zetten tegen homofobie. Er moet namelijk nog wel het een en ander gebeuren inzake discriminatie van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders.  

Zoals met zoveel internationale organisaties is bij de Raad van Europa homofobie nog steeds een onderwerp dat gevoelig ligt. Dat bleek bijvoorbeeld uit een uitspraak die onze eigen René van der Linden vorig jaar deed, toen hij nog voorzitter was van de Parlementaire Assemblee van de organisatie (zeg maar de Tweede Kamer). Op een vraag waarom hij de problemen rondom de Gay Pride in Moskou niet besprak in een ontmoeting met toenmalig Rusland president Putin, antwoordde hij dat landen als Nederland haar progressieve houding ten opzichte van dit soort dingen niet teveel moest opdringen aan andere landen. 

Tja, wat te zeggen?

Nederlandse politici die zich internationaal soms op een meer dan ongepaste wijze uitlaten over beleidskwesties en persoonlijke opvattingen, zijn nog immer in grote getale aanwezig. Denk bijvoorbeeld aan de uitspraken die Premier Balkenende destijds in Indonesië deed. Geen reclame voor ons polderlandje!

Het COC probeert een bijdrage te leveren door Nederlandse politici die internationaal actief zijn van informatie te voorzien. Waardevolle input die zij in debatten met buitenlandse politici kunnen gebruiken wanneer zij zich homofoob uitlaten. In internationale fora is het namelijk niet zeldzaam dat men zich afvraagt of het promoten van homoseksualiteit de bevolkingsgroei in gevaar brengt, of dat homoseksualiteit een besmettelijke ziekte is.

Gelukkig is dit niet representatief voor de hele Raad van Europa. 

Zo heeft onafhankelijk mensenrechtenambassadeur Thomas Hammarberg al verscheidene malen aandacht gevraagd voor homofobie in Europa en opgeroepen tot een gezamenlijke aanpak van homofobie. 

Langzamerhand begint de organisatie het belang van homorechten steeds meer te erkennen. Er is echter nog een lange weg te gaan. De komende tijd zullen zowel vertegenwoordigers van de parlementen als de Nederlandse overheid een kans krijgen om de positie van homoseksuelen in de regio te verbeteren. En wij blijven een oogje in het zeil houden om er voor te zorgen dat hier het maximale wordt uitgehaald. 

Beloofd!